Św. Brat Albert

Św. Brat Albert (Adam Chmielowski) żył w latach 1845-1916. Urodził się w rodzinie szlacheckiej, został wcześnie osierocony. Jako młody student brał udział w powstaniu styczniowym. W bitwie pod Mełchowem k. Lelowa (pow. częstochowski) został ranny, w wyniku czego stracił nogę. Po wydostaniu się z niewoli wyjechał do Francji, a następnie do Monachium, aby studiować malarstwo. Po ukończeniu studiów plastycznych, jako dojrzały i utalentowany malarz rozpoczął okres twórczości zapewniający mu trwałe miejsce w sztuce.

W pełni sił twórczych ten świetny artysta, przyjaciel Wyczółkowskiego, Gierymskiego, Witkiewicza, Modrzejewskiej oraz wielu innych ludzi kultury i nauki, porzucił karierę malarza, a w 1884 r. przyjechał do Krakowa i poświęcił się służbie bezdomnym i opuszczonym.

Przywdział skromny franciszkański habit i w 1888 r. złożył śluby zakonne. Brat Albert ofiarnie zajmował się najuboższymi. Jak powiedział o nim kard. Karol Wojtyła, "rzucony na kolana przed majestatem Bożym, upadł na kolana przed majestatem człowieka i to najbiedniejszego, najbardziej upośledzonego, przed majestatem ostatniego nędzarza". Zakładał przytuliska, domy dla bezdomnych, sierot, starców. Sam z nimi mieszkał, dzieląc ich warunki życia jako biedny wśród biednych. Dawał samego siebie, gdyż rozumiał dobrze Brat Albert, że aby naprawdę pomóc biednym, trzeba stać się tak ubogim jako oni i tak dobrym jak chleb.To miłośc ku Chrystusowi kazała Mu wyrzec się wszystkiego, zrezygnować z umiłowanego malarsta i stanąć wśród ludzi ubogich jak brat pośród braci.

Dla posługi ubogim założył dwa zgromadzenia zakonne, które do dziś prowadzą wiele dzieł charytatywnych. Bracia albertyni i siostry albertynki posługują ubogim, by dźwigać ich z nędzy materialnej i duchowej, ratować w nich godność ludzką i odnawiać obraz Boży w ich duszach.

Do końca oddany dziełu miłosierdzia dla najuboższych, po prawie 30 latach służby Brat Albert zmarł 25 grudnia 1916 r. w opinii świętości. Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim.

22 czerwca 1983 r., papież św. Jan Paweł II ogłosił Brata Alberta Chmielowskiego błogosławionym, a następnie 12 listopada 1989 r. – świętym.

W kalendarzu liturgicznym obowiązkowe wspomnienie liturgiczne św. Brata Alberta przypada 17 czerwca.